Εδώ και μέρες λοιπόν έχω μέσα στο μυαλό μου όλα όσα πέρασα μαζί με τον σύζυγό μου στην προσπάθεια μας να αποκτήσουμε ένα παιδί. Αποφάσισα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας θέλοντας κυρίως να δώσω δύναμη και ελπίδα σε όλες εκείνες τις γυναίκες, σε όλα εκείνα τα ζευγάρια που προσπαθούν, που λαχταρούν να αποκτήσουν ένα παιδί!
Ήξερα πως ο Λευτέρης θα είναι ο πατέρας των παιδιών μου από τον πρώτο καιρό που ξεκίνησα να βγαίνω μαζί του, ήξερα πως ήταν γραφτό να είμαστε μαζί. Είχαμε αποφασίσει από κοινού πως θέλαμε και οι δύο ένα παιδί. Θέλαμε να γεμίσει το σπίτι μας με παιδικές φωνούλες, θέλαμε να μεγαλώσουμε την οικογένεια μας.
Ποτέ μα ποτέ όμως δεν περιμέναμε πως θα ήταν τόσο δύσκολο. Και πότε δεν περίμενα σίγουρα πως θα πονούσε τόσο πολύ κάθε φορά που θα περνούσε ο μήνας και θα είχαμε ακόμη μια αποτυχημένη προσπάθεια.. Και κάπου εκεί, τρύπωσε στο κεφάλι μου η αμφιβολία, μήπως έχουμε πρόβλημα; Μήπως υπάρχει λόγος που δεν μένω έγκυος; Φταίω εγώ; Τι κάνουμε λάθος;
Ο καιρός περνούσε, οι μήνες έφευγαν, οι ιατρικές εξετάσεις καθαρές όλες, και εγώ να μην μένω έγκυος. Και κάθε μήνα να κλαίω γοερά, να ραγίζει η καρδιά μου που για ακόμη μια φορά το όνειρο δεν έγινε πραγματικότητα.. Είχα ξεκινήσει να πνίγομαι από το άγχος τόσο πολύ σε σημείο που έχασα τον ύπνο μου, την όρεξη μου, είχα γίνει νευρική, όλα μου έφταιγαν.
Ξέρεις, όταν το θέλεις τόσο πολύ είναι αδύνατο να το βγάλεις από το μυαλό σου.
Είχα δίπλα μου όμως ένα σύζυγο που πονούσε και αυτός μαζί μου κάθε φορά, μέσα σε όλο τον πανικό μου είχα ξεχάσει πως η επιθυμία να κάνουμε παιδί δεν ήταν μόνο δικιά μου αλλά και δικιά του. Μέσα στον δικό μου πόνο είχα ξεχάσει να τον ρωτήσω πόσο πολύ πονούσε και εκείνος, ειδικά όταν με έβλεπε να κλαίω.
Και κάπου εκεί ξύπνησα.. Ήταν λες και κάποιος μου έσκασε ένα χαστούκι και μου φώναξε ΣΥΝΕΛΘΕ!! Και τότε είπα στον εαυτό μου πως αν θέλω το όνειρο μας να γίνει πραγματικότητα θα έπρεπε να ηρεμήσω και να αφεθώ. Να δείξω εμπιστοσύνη στην γιατρό μου και να ακολουθήσω τις συμβουλές της! (Εδώ να σημειώσω πως ήμουν και είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω μια εξαιρετική γυναικολόγο, η οποία ήταν δίπλα μου σε κάθε βήμα, με υπομονή και επιμονή, να με αντέχει και να με ακούει κάθε φορά). Ακολουθώντας λοιπόν τις συμβουλές της γιατρού μας, και προσπαθώντας να αποβάλλω από πάνω μου το άγχος, μετά από δυόμισι ολόκληρα χρόνια προσπαθειών, ήρθε το πολυπόθητο αποτέλεσμα που τόσο λαχταρούσαμε!!!
Και έχω τώρα στην αγκαλιά αυτόν τον μικρό άγγελο που γέμισε την ζωή μας με φως! Το μικρό μου θαύμα..
Σε εσένα λοιπόν που διαβάζεις τώρα την ιστορία μου, θα ήθελα να σου πω να μην τα παρατάς, συνέχισε τις προσπάθειες, συζητά με τον σύντροφό σου, ψάξε το όσο είναι νωρίς, έχε εμπιστοσύνη στον γιατρό σου, πάρε δεύτερη γνώμη για το θέμα σου. Κάνε πράγματα που θα σε βοηθήσουν να χαλαρώνεις και να αποβάλλεις το άγχος..
Και κυρίως, μην σταματάς να ελπίζεις!!
Έλενα!
