Ξέρεις εκείνο το αίσθημα που συναντιέσαι με μια άλλη μαμά η οποία μοιάζει ξεκούραστη και λαμπερή, παρόλο που τα παιδιά σας είναι στην ίδια περίπου ηλικία, ενώ εσύ είσαι ένα κινούμενο ράκος που μετά βίας κρατιέται στα πόδια του; Ναι, εκείνο το αίσθημα που θες να της χώσεις μπουνιά όταν καυχιέται για το πόσο καλά κοιμάται το μωρό της, ενώ εσύ ξυπνάς κάθε δύω ώρες το βράδυ και κουτουλάς ανάμεσα σε τοίχους και κρεβάτια; Αυτό.
Μάλλον θα πρέπει να ζητήσω συγνώμη γιατί ήμουν ακριβώς αυτή η απελπιστικά εκνευριστική μαμά που το παιδί της κοιμόταν σερί 15 ώρες το βράδυ. Δεν είμαι πια όμως.
Ο Χρίστος μετά τους 10 μήνες ζωής του πάντα κοιμόταν καλά και πολύ. Ειλικρινά, δεν περηφανεύομαι, είναι η αλήθεια. Και πραγματικά δεν νομίζω ότι αυτή η καλή του σχέση με τον ύπνο έχει να κάνει και πολύ με εμένα γιατί δεν τον εκπαίδευσα πότε σε αυτό. Αντιθέτως, νομίζω ότι απλά το είχε να είναι υπναράς.
Τον τελευταίο χρόνο ειδικά, κοιμόταν από τις 7:30-8 το βράδυ μέχρι το πρωί σερί, με ίσως ένα ξύπνημα μέσα στη νύχτα για νερό ή για να έρθει στο κρεβάτι μας. Ποτέ με κλάματα, ποτέ δε έμενε για περισσότερο από 5 λεπτά ξύπνιος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν και μέχρι να αποκοιμηθεί την πρώτη φορά, πολλές φορές χρειαζόμαστε τον χρόνο μας, μόλις αυτό συμβεί το βράδυ κυλάει ήρεμα και γαλήνια.
Ή τουλάχιστον έτσι συνέβαινε μέχρι πριν και την γέννηση της Ανδρεάνας, 1 μήνα πριν ο υπναράς μου μεταμορφωθεί σε ένα τέρας αϋπνίας.
Αν η αποψινή νύχτα είναι σαν την χθεσινή, την προχθεσινή και όλες τις νύχτες του τελευταίου μήνα, ο Χρίστος θα ξυπνήσει κατά μέσο όρο 3 φορές. Δεν είναι ότι ακούει το μωρό ή ότι τον ξυπνάει, αντιθέτως, ο ύπνος της μικρής είναι απείρως καλύτερος από αυτόν του Χρίστου στο παρόν στάδιο. Ξυπνάει, ζητάει μόνο εμένα, θέλει νερό ακόμα και αν ήπιε 30 δευτερόλεπτα πριν.
Το αποκορύφωμα ήταν το χθεσινό ξύπνημα το οποίο μας κράτησε οικογενειακώς για τουλάχιστον 2 ώρες μέσα στο άγριο ξημέρωμα ξύπνιους και μου επιβεβαίωσε ότι όλο αυτό συμβαίνει και από ζήλια.
Λένε ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία χρειάζονται μεταξύ 12 – 14 ώρες ύπνου ημερησίως, συμπεριλαμβανομένου και του μεσημβρινού ύπνου. Αυτή την περίοδο της ζωής μας, θα εκτιμούσα αν ο γιος μου κοιμόταν 7 ή 8 ώρες το βράδυ, γιατί στο σχολείο κοιμάται τουλάχιστον 1.
Νιώθω ότι πραγματικά μέσα στο βράδυ είναι εξαντλημένος (εδώ εγώ είμαι στα όρια της κατάρρευσης) αλλά κάτι τον κρατάει άυπνο. Προφανώς το μωρό που θηλάζει, αφού στέκεται πάνω στο κρεβάτι και πάνω από το κεφάλι μας και μας κοιτάει με ένα θλιμμένο βλέμμα που μου ραγίζει την καρδιά.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί πραγματικά νιώθω τόσες τύψεις για όλες τις φορές που καυχήθηκα για το πόσο υπναράς είναι, γιατί δεν περίμενα ποτέ ότι αυτό μπορεί να αλλάξει. Νόμιζα πως αφού περάσαμε 2 χρόνια με έναν ρυθμισμένο σχετικά ύπνο, αυτό δεν θα άλλαζε ποτέ.
Νόμιζα λάθος όμως.
Σε μια από αυτές τις άυπνες νύχτες που έψαχνα απεγνωσμένα τον λόγο που ο Χρίστος μετατράπηκε σε άγρυπνο φρουρό, έπεσα πάνω σε μερικά άρθρα σχετικά με την ύφεση του ύπνου των νηπίων και συνειδητοποίησα ότι και αυτό είναι κάτι σαν αναπτυξιακό στάδιο. Ένα φυσιολογικό στάδιο ανάπτυξης που περνούν πολλά άλλα νήπια και μαζί και οι εξαντλημένες τους μαμάδες. Πόσον μάλλον ο Χρίστος που είχε και μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή του μετά τη γέννηση της αδελφής του. Το θέμα είναι ότι αυτό έπρεπε να το ψάξω μόνη μου γιατί κανείς δεν με είχε ενημερώσει ότι υπάρχει κάτι τέτοιο.
Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν ξέρω τι να κάνω. Όλα όσα έχω διαβάσει λένε ότι είναι μια προσωρινή φάση και ότι θα περάσει. Είμαι κουρασμένη όμως.. τόσο κουρασμένη και νυσταγμένη που απλά δεν αντέχω. Και δεν καταλαβαίνω και γιατί δεν νιώθει και ο Χρίστος έτσι.
Θα επιστρέψει ποτέ ο υπναράς Χρίστος στο σώμα του άυπνου Χρίστου; Θα υπάρξει ποτέ άλλη νύχτα που θα κοιμηθεί σερί στο κρεβάτι του ή θα ξυπνήσει μόνο 1 φορά; Ή μήπως σπατάλησα άδικα όλες εκείνες τις νύχτες που κοιμόταν σερί, χωρίς να συνειδητοποιώ ότι μια μέρα θα εξαφανιστούν και δεν θα έρθουν ποτέ ξανά πίσω;
Stay tuned..
Mrs Mommy
More stories facebook – instagram: krista_th
