Νομίζεις πως όσα περισσότερα άτομα έχει η οικογένεια σου τόσα περισσότερα σκουπίδια θα πετάτε;;; Ε λοιπόν όχι! Μια μαμά από την Αγλατζιά έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και μας δείχνει τον δρόμο για να μειώσουμε τα αποβλητά μας στο ελάχιστον, με τους πιο έξυπνους τρόπους!
Από την 1/1 ο Δήμος Αγλατζιάς έχει εφαρμόσει ένα νέο σύστημα διαχείρισης αποβλήτων, το οποίο χαρακτηρίζεται από το “pay as you throw”. Δηλαδή από την 1/1/2021 οι δημότες της Αγλατζιάς θα πληρώνουν ανά σακούλα σκουπιδιών και βάση των λίτρων που πετάνε!
Με αφορμή αυτό και μιας και η μαμά που θα μιλήσουμε σήμερα ζει σε αυτόν τον Δήμο, η ουσία όσων θα διαβάσεις πιο κάτω μοιάζουν πάνω κάτω και με την ίδια φιλοσοφία που εφαρμόστηκε λίγα χρόνια πριν με τις πλαστικές σακούλες στα supermarket. Σίγουρα δεν είναι τίποτα να πληρώσεις 6 σεντ ανά πλαστική σακούλα στο supermarket, ούτε 1-2 ευρώ ανά σακούλα σκουπιδιών στο δήμο σου, αλλά αλήθεια.. ποιο το νόημα να εφαρμόζονται τέτοια μέτρα/νόμοι, αν δεν τα ακολουθήσουμε έστω και στο ελάχιστο;
Πιο κάτω σας παραθέτω αυτούσια την ανάρτηση της μαμάς Ιόλης Ορφανίδη (που παρεπιπτόντως την θαυμάζω μεταξύ άλλων και για το εθελοντικό της έργο προς την κοινότητα των μαμάδων).
Η ανάρτηση της γράφτηκε χθες και έχει ως εξής:
“Σήμερα (ναι, μόλις σήμερα) γεμίσαμε την πρώτη μας μωβ σακούλα (τη μεσαία κιόλας, των 35 λίτρων)!
Είμαστε μια τετραμελής οικογένεια με σκύλο και ζούμε σε διαμέρισμα. Όπως οι περισσότεροι από εμάς, τα μεσημέρια μας μαγειρεύει η μάμα μου και τα Σάββατα η πεθερά μου. Όμως, πριν βιαστείτε να πείτε «έτο, εν επειδή σου μαειρεύκει η μάμα σου το μεσημέρι που εν έσιεις σκουπίθκια», σας πληροφορώ ότι και η μητέρα μου, που είναι ένα νοικοκυριό 2 ατόμων και μαγειρεύει για 5-6-7-8 άτομα κάθε μέρα (no comment) επίσης μόλις προχτές γέμισε την πρώτη της σακούλα των 56 λίτρων, και μάλιστα δεν κάνει ούτε τα μισά από όσα κάνουμε εμείς για μείωση των σκουπιδιών μας. Πώς τα καταφέραμε λοιπόν;
Για μένα η ανακύκλωση και τα μειωμένα σκύβαλα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει χρόνια που ΕΠΕΝΔΥΩ χρήματα και χρόνο σε αυτό. Και επιτέλους, ήρθε η ώρα να απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου. Ιδού λοιπόν κάποια από τα πράγματα που κάνουμε ή/και στα οποία έχουμε επενδύσει:
– Κομποστοποίηση: πέρασα σχεδόν όλο το lockdown του Μαρτίου στο σπίτι μας στο χωριό. Γύρω έχει πολύ χώμα, όπου σκάβαμε κάθε 2-3 μέρες και θάβαμε το κομποστ μας. Και σωματική άσκηση για μένα και τα παιδιά, και μείωση των αποβλήτων μας, και εμπλουτισμός του χώματος. Επειδή έτυχε να ξανασκάψουμε στο ίδιο σημείο, σας πληροφορώ ότι μέσα σε δύο μήνες εξαφανίζονται ΟΛΑ. Μένουν μόνο τα κουκούτσια του mango (είναι και ΜΕΓΑΛΑ) και τα τσόφλια των αβγών. Όταν τελειωσε το lockdown συνεχίσαμε το θάψιμο της κομποστοποίησης, κρατώντας το compost μας σε σακούλες ή τάπερ μέχρι να πάμε (έπρεπε να πηγαίνουμε 1-2 φορές τη βδομάδα για να ποτίζουμε. Τώρα βάλαμε αυτόματο πότισμα και δεν πηγαίνουμε τόσο συχνά). Στο διαμέρισμα διατηρώ το compost σε αυτό το κόκκινο μεταλλικό δοχείο που αγόρασα επί τούτου, το οποίο διαθέτει φίλτρο για να μη βγαίνουν οι μυρωδιές και επιτρέπει την κομποστοποίηση σε διαμέρισμα. Δεν θυμάμαι από πού το αγόρασα, ήταν από έναν από τους πωλητές σε ένα οικολογικό παζαράκι στο πάρκο Ακρόπολης πριν κάποια χρόνια. Κόστιζε περίπου 40 ευρώ. Αν ξέρει κάποιος ας μας πει στα σχόλια. Τώρα θα συνεχίζουμε την κομποστοποίηση στον κομποστοποιητή στο σπίτι της μάμας μου. Θα κρατάω τα σχετικά στον κόκκινο κάδο και θα τα πηγαίνω εκεί μια φορά την εβδομάδα.
– Baking sheets σιλικόνης από το amazon. Κόστισαν περίπου 15-20 ευρώ πριν 3-4 χρόνια, τώρα είναι ακόμα φθηνότερα. Έχω αγοράσει μόνο μία ή δύο συσκευασίες αντικολλητικό χαρτί ψησίματος από τότε (χρειάζεται για όταν ψήνεις κέικ!), άρα έχω πετάξει ελάχιστο αντικολλητικό χάρτι στον κάλαθο. Όπως πλένω το ταψί, πλένω και το ματ.
– Silicone muffin cups. Τα είχα πάρει από κατάστημα με είδη μαγειρικής στην Κύπρο. Δεν έχω αγοράσει ποτέ από τότε χάρτινα muffin cups. Και, όταν έχεις παιδιά, φτιάχνεις ΠΟΛΛΑ μάφιν! Επίσης, δεν κολλάει σχεδόν τίποτα πάνω, σε αντίθεση με τα χάρτινα μιας χρήσης που χάνεις το μισό μάφιν μέχρι να το φας! Κόστισαν κάπου 15-20 ευρώ.
– Περιτυλίγματα για το σάντουιτς/σνακ. Το κόκκινο καρώ με το αυτοκόλλητο το αγόρασα πριν 7-8 χρόνια και ακόμα το χρησιμοποιώ. Κόστισε κάπου 8 ευρώ. Έχω να αγοράσω αλουμινόχαρτο πάνω από 3 χρόνια
– Περιτυλίγματα για το σάντουιτς/σνακ: ύφασμα με μελισσοκέρι. Θα τα βρείτε και σε καταστήματα π.χ. με βιολογικά στην Κύπρο, εγώ τα βρήκα στο μουσείο μέλισσας στον Κάτω Δρυ. Κόστισαν 12 ευρώ.
– Κουτιά για τα σάντουιτς/σνακ των μωρών στο σχολείο: επειδή τα άλλα δύο δεν βολεύουν πολύ για τα παιδιά. Ήταν δώρο, αλλά φαντάζομαι βρίσκεις αρκετά φτηνά. Να πούμε 5 ευρώ για χάριν της ανάρτησης.
– Καλαμάκια πολλαπλών χρήσεων: εδώ το παράκανα λίγο, αγόρασα μεταλλικά στην αρχή, δεν άρεσαν τόσο πολύ επειδή δεν μπορείς να τα δαγκώνεις χωρίς την απαίσια αίσθηση του μετάλλου στα δόντια, μετά αγόρασα σιλικόνης (τα καλύτερα) και μετά σε μια αυθόρμητη αγορά πήρα τα bamboo (καταναλωτισμός, δύσκολα κόβεται ακόμα και για τους οικολόγους). Όπως πλένεις το ποτήρι, πλένεις και το καλαμάκι με το ειδικό βουρτσάκι. Συνολικό κόστος περίπου 30 ευρώ. (μέσα στο ποτήρι φαίνονται και μερικά μιας χρήσης, έχουν ξεμείνει εδώ και χρόνια εκεί και τα χρησιμοποιούμε αν έρθει κανένας καλεσμένος, δηλαδή σπάνια).
-Stainless steel παγούρια και θερμός ποτήρια: έχω 4 μπουκάλες μεγάλες και 4 μικρές (είπαμε, καταναλωτισμός, δύσκολα μαζεύεται), τις χρησιμοποιούμε όμως όλες. Έχω επενδύσει πάνω από 120 ευρώ τα τελευταία 4 χρόνια σε αυτές. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που αγόρασα νερό σε πλαστικό μπουκάλι για μένα ή τα παιδιά μου.
– MoonCup και ειδικά απορροφητικά εσώρουχα για την περίοδο. Μου κόστισαν σύνολο κάπου 120 ευρώ. Αλλά δεν παράγω ούτε ένα σκουπίδι εκείνες τις μέρες.
– Δεν χρησιμοποιούμε χαρτοπετσέτες, παρά μόνο αν έχουμε καλεσμένους (άρα σπάνια!). Τα παιδιά έχουν το καθένα την πετσέτα τους όταν τρώμε και σκουπίζονται. Αγόρασα δύο συσκευασίες χαρτοπετσέτων τα τελευταία τρία χρόνια νομίζω.
– Αγοράζουμε τόσα πράγματα, όσα χρειαζόμαστε. Δεν αγοράζω λαχανικά και φρούτα με τα κιλά. Παίρνω λίγα, τα καταναλώνουμε και ξανά. Προσπαθώ να παίρνω δικές μου υφασμάτινες σακούλες στη φρουταρία.
– Σπάνια παραγγέλνουμε take away/delivery και, όταν το κάνουμε, αποφεύγουμε εταιρείες που παράγουν πολύ σκουπίδι, συνήθως προτιμάμε κινέζικα που είναι πιο straightforward. Τα πλαστικά τάπερ μέσα στα οποία βάζουν το φαγητό τα επαναχρησιμοποιούμε αρκετές φορές, πριν σπάσουν και τα βάλουμε στο πράσινο σημείο για ανακύκλωση (ξέρει κανείς αν μπαίνουν στο PMD?). Κρατάω ακόμα και τα μικρά ταπεράκια που βάζουν μέσα τις σάλτσες για να μην χρησιμοποιώ μεμβράνες, αν χρειαστεί να φυλάξω κάτι σε μικρή ποσότητα πχ μισό κρεμμύδι που δεν χρησιμοποίησα. Βολεύουν επίσης για να βάζω το χαρουπόμελο ή το φυστικόβούτυρο όταν βάζω σνακ στον γιο μου στο νηπιαγωγείο 
– Κάτι που δεν μειώνει τα σκουπίδια στη μωβ σακούλα αλλά την ανακύκλωση, ενώ ταυτόχρονα ωφελεί και το περιβάλλον και την υγεία μας, είναι το Ecoegg. Δεν χρησιμοποιεί κανένα βλαβερό χημικό για να καθαρίσει τα ρούχα, πάρα μόνο κάποια pellets που ενεργοποιούνται με το νερό. Είναι εγκεκριμένο από διάφορους οργανισμούς για αλλεργικά άτομα. Έχω μειώσει κάθετα το κόστος πλύσης, αφού με σωστή χρήση η κάθε πλύση κοστίζει κάπου 4 σεντ (ειδικά αν πάρει κανείς τη μεγάλη συσκευασία και μετά χρησιμοποιεί ανταλλακτικά pellets). Δεν αφήνει εκείνη την γνωστή μυρωδιά «καθαριότητας» που έχουμε συνηθίσει με τα συμβατικά απορρυπαντικά, αλλά καθαρίζει αποδεδειγμένα τα ρούχα. Αντί για μαλακτικό, βάζω άσπρο ξύδι με μερικές σταγόνες αιθέριο έλαιο. Οι πονοκέφαλοί μου έχουν μειωθεί κάθετα από τότε που ξεκινήσαμε να το χρησιμοποιούμε. Το σύνολο των εξόδων μας για απορρυπαντικά πλυντηρίου ρούχων τα τελευταία δύο χρόνια δεν πιστεύω ότι ξεπερνάει τα 50 ευρώ.
– Δεν πετάμε αποφάγια. Αν δεν φάμε το φαγητό την επόμενη ή τη μεθεπόμενη μέρα, θα το φάει ο σκύλος μας, ενώ μαζεύουμε και πολλά για τις γάτες στο χωριό.
– Και, ναι, όσο τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά, χρησιμοποιούσα ΚΑΙ υφασμάτινες πάνες. Έχω γράψει και δύο άρθρα για αυτό, κάποια στιγμή να τα ξαναβάλω εδώ.
Άρα, τα τελευταία χρόνια έχω επενδύσει πάνω από 400 ευρώ για να μειώσω τα σκουπίδια μου, κάνοντας όμως ταυτόχρονα και εξοικονόμηση σε πράγματα μιας χρήσης που θα αγοράζαμε (για να μην πούμε για το σκουπίδι που γλιτώσαμε). Τώρα ήρθε η ώρα να ξεκινήσω να παίρνω τα χρήματά μου πίσω, αφού αν συνεχίσουμε να παράγουμε σκουπίδια με αυτό τον ρυθμό, θα πληρώσουμε ως το τέλος του χρόνου περίπου 40 ευρώ ή και λιγότερα. Άρα είναι εφικτό.
———–
Η ίδια σε άλλη ανάρτηση της αναφέρει: “Είμαι περήφανη για τον δικό μου κοτσιάτη”
Δεν είναι ότι δεν είναι εφικτό να κάνουμε όλα τα παραπάνω.. είναι απλά που ίσως δεν έχουμε την ίδια διάθεση ή και πίστη ότι θα πετύχει πολλές φορές. Εγώ δεν θα σας πω ναι κάντε όλα τα πιο πάνω.. Θα σας πω απλά ότι από σήμερα θα προσπαθήσω έστω να κάνω 3 από αυτά.. και κάθε μήνα θα προσπαθώ να προσθέτω ένα σημείο στη λίστα μου!!
Και ποιος ξέρει.. ίσως κάποτε οι μαμάδες καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο!!
Ιόλη.. σαν μαμά προς μαμά, σ’ ευχαριστώ για αυτό το κείμενο!
Lotsa Love
Stay tuned
