Ο τοκετός στο σπίτι στην Ελλάδα θεωρείται ακόμα θέμα ‘‘ταμπού’’ και πάντα στα μαιευτικά debates δίνονται μάχες. Οι μαιευτήρες αναζητούν την ασφάλεια του μαιευτηρίου και αναρωτιούνται τι θα συμβεί στην περίπτωση επιπλοκής ενώ οι μαίες απαντούν ότι χωρίς την ύπαρξη παρεμβάσεων, η πιθανότητα επιπλοκής ελαχιστοποιείται.
Το «ίντιγκο» και το «κρυστάλλινο» δεν είναι ταμπέλες. Αυτά τα επίθετα αναφέρονται σε παιδιά με διαφορετικά επίπεδα συνείδησης και ασυνήθιστες ικανότητες. Όμως, τι είναι ακριβώς ένα «ίντιγκο παιδί»;
Ένα κρυστάλλινο παιδί είναι μέρος μια γενιάς που υπόσχεται να παρέμβει στον κόσμο μέσω της αγάπης, της ειρήνης και της αρμονίας. Σε αυτό το άρθρο, θα σας πούμε πώς ν’ αναγνωρίζετε ένα κρυστάλλινο παιδί. Ίσως και να βρίσκεται μέσα στο σπίτι σας.
Νομίζεις πως όσα περισσότερα άτομα έχει η οικογένεια σου τόσα περισσότερα σκουπίδια θα πετάτε;;; Ε λοιπόν όχι! Μια μαμά από την Αγλατζιά έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και μας δείχνει τον δρόμο για να μειώσουμε τα αποβλητά μας στο ελάχιστον, με τους πιο έξυπνους τρόπους!
Διαπιστώνω συχνά μια καθυστέρηση στον τομέα της διατροφικής ανάπτυξης των βρεφών και των νηπίων μας. Βλέπω ελάχιστους γονείς να παραπονιούνται πως ο τρίχρονος γιος τους δεν περπατάει. Αντίθετα, πολλοί γονείς μου λένε πως ο τρίχρονος γιος τους ‘δεν τρώει τίποτα’ ή ‘τρώει με το ζόρι’ ή ότι ‘δεν ξέρει να χρησιμοποιήσει το πιρούνι και το κουτάλι’ ή ότι ‘κάθε φαγητό είναι μια μάχη με φωνές και κλάματα’, ‘τρώει μόνο κρέμες’ και πολλές άλλες εξομολογήσεις, που φανερώνουν ότι το φαγητό των νηπίων, παρό,τι συνιστά συχνά κύρια πηγή άγχους για τους γονείς, αποτελεί συνάμα τον πιο άγνωστο, παραμελημένο, παρεξηγημένο τομέα ψυχοκινητικής ανάπτυξης του μικρού μας παιδιού.
Πολλοί γονείς πανικοβάλλονται όταν ο γιατρός, μετά την εξέταση του παιδιού τους, τους ανακοινώνει πως υπάρχει ένας παραπανίσιος ήχος στην καρδιά. Είναι πολύ σημαντικό oι γονείς να ξέρουν πως είναι ένα πολύ συχνό εύρημα. Συνήθως μάλιστα δεν επηρεάζει την υγεία του παιδιού τους.
Πολλοί ίσως έχει τύχει να δουν την παρακάτω εικόνα: Ένα βρέφος 15 μηνών να είναι στην αγκαλιά ενός συγγενή ή πολύ οικείου φιλικού προσώπου της οικογένειας. Το βρέφος αρχίζει να κλαίει χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος, προφανής λόγος και σταματάει μόνο όταν βρεθεί πίσω στην αγκαλιά της μητέρας του. Το παραπάνω φαινόμενο, αντικατοπτρίζει αυτό που ονομάζουμε άγχος αποχωρισμού.
