Όταν πρόκειται για το πώς παίζει το παιδί σας, αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο διασκέδαση και παιχνίδια. Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Mildred Parten Newhall, υπάρχουν έξι ξεχωριστά στάδια παιχνιδιού από την προσχολική ηλικία μέχρι τη νηπιακή – και το καθένα προσφέρει μια ευκαιρία στο παιδί σας να πάρει πολύτιμα μαθήματα για τον εαυτό του και τον κόσμο. Η εξοικείωση με τους διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε άνετα με τη συμπεριφορά του παιδιού σας, καθώς επίσης και να ξέρετε πώς να αποκτήσετε πιο ισχυρούς δεσμούς μαζί του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Θυμάστε όταν ήσασταν μωρό μέχρι δύο ετών που η μητέρα σας ήταν απολύτως χαρούμενη που καθόταν σε μια γωνία χωρίς να κάνει τίποτα και σας έβλεπε να παίζετε; Παρόλο που φαίνεται ότι δεν κάνετε τίποτα έχοντας αυτή τη στάση, είστε πραγματικά απασχολημένη παρατηρώντας το μωρό σας. Το ελεύθερο, ανοικτό παιχνίδι είναι ένα σημαντικό βήμα που θα βοηθήσει το παιδί σας στο μέλλον να έχει πολλή ενέργεια την ώρα που θα παίζει. Οπότε, αποθηκεύστε για λίγο τα ακριβά παιχνίδια που έχετε πάρει και ας τα χρησιμοποιήσει λίγο αργότερα που θα δείξει ενδιαφέρον.
ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Όταν το παιδί σας είναι τόσο απορροφημένο στο παιχνίδι σε σημείο που δε βλέπει κανέναν άλλον, τότε βιώνετε το μοναχικό ή ανεξάρτητο στάδιο, το οποίο συνήθως εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των δύο-τριών ετών. Αυτός ο τύπος παιχνιδιού ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με το παιδί. Μπορεί, για παράδειγμα, να δείτε το παιδί σας να κάθεται ήσυχο με ένα βιβλίο ή να παίζει με το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι. Το μοναχικό παιχνίδι διδάσκει στα παιδιά πώς να διασκεδάσουν και να είναι αυτάρκεις (συν του ότι σας δίνει μια πολύτιμη στιγμή για τον εαυτό σας).
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ
Εάν το παιδί σας παρακολουθεί άλλα παιδιά που τρέχουν πάνω-κάτω 16 φορές, αλλά δε συμμετέχει στη διασκέδαση, μην ανησυχείτε για τις κοινωνικές του δεξιότητες. Έχει μόλις εισέλθει στο στάδιο του θεατή, το οποίο συμβαίνει συχνά ταυτόχρονα στο μοναχικό παιχνίδι και είναι στην πραγματικότητα ένα ζωτικό πρώτο βήμα προς τη συμμετοχή στην ομάδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σκεφτείτε ότι μαθαίνει τους κανόνες πριν μπει μέσα στο παιχνίδι. Το παιχνίδι του απλού παρατηρητή εμφανίζεται συνήθως στην ηλικία των δυόμισι με τριάμισι.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Θα γνωρίζετε ότι το παιδί σας βρίσκεται σε αυτή τη φάση (συνήθως μεταξύ δυόμισι και τριάμισι ετών) όταν αυτός και οι φίλοι του παίζουν με τα ίδια παιχνίδια δίπλα στον άλλο αλλά όχι μεταξύ τους. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι εχθροί ή ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, πιθανότατα θα έχουν ο καθένας το δικό του παιχνίδι και θα το τονίζουν ανά τακτά διαστήματα (“η μπάλα ΜΟΥ”, “το παιχνίδι ΜΟΥ”). Σε αυτή τη φάση, το παιδί μιμείται το διπλανό παιδάκι και αυτή η μιμητική συμπεριφορά προσφέρει τεράστια χαρά.
ΠΑΡΕΪΣΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Αυτό το στάδιο μοιάζει με το παράλληλο παιχνίδι, αλλά χαρακτηρίζεται από την αλληλεπίδραση του παιδιού σας με άλλα παιδιά χωρίς συντονισμό (και συνήθως συμβαίνει μεταξύ των τριών και των τεσσάρων ετών). Σκεφτείτε: δύο παιδιά κάθονται δίπλα δίπλα δίπλα για να φτιάξουν ένα πυργάκι Lego… αλλά εργάζονται για τα δικά τους μεμονωμένα κτίσματα. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την απόκτηση πολύτιμων δεξιοτήτων, όπως η ομαδική εργασία και η επικοινωνία.
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Όταν τα παιδιά είναι τελικά έτοιμα να παίξουν μαζί (συνήθως όταν αρχίζουν το σχολείο στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε ετών), φτάνουν στο τελικό στάδιο της θεωρίας της Parten. Αυτό συμβαίνει όταν τα ομαδικά αθλήματα ή οι ομαδικές παραστάσεις γίνονται πολύ πιο διασκεδαστικά (για παιδιά που παίζουν και για γονείς που παρακολουθούν). Τώρα είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν τις δεξιότητες που έχουν μάθει (όπως κοινωνικοποίηση, επικοινωνία, επίλυση προβλημάτων και αλληλεπίδραση) σε άλλα μέρη της ζωής τους και να γίνουν πλήρως λειτουργικοί μίνι ενήλικες (καλά, σχεδόν).
Πηγή: all4mama.gr
