Η ιδιωτικότητα στη συζυγική σχέση φαίνεται ότι αποτελεί ανάγκη για το κάθε μέλος του ζευγαριού και ταυτόχρονα απαραίτητη προϋπόθεση για την υγιή πορεία της συζυγικής σχέσης.
Αξίζει να αναφερθεί παρενθετικά ότι το ζευγάρι μέσω της ιδιωτικότητας μπορεί να αποκτά όλο και περισσότερη εγγύτητα. Πολλές φορές φαίνεται ότι η εγγύτητα αποτελεί μια έμφυτη ανάγκη στη συζυγική σχέση. Έτσι, ο ή η σύζυγος με το να εξωτερικεύσει τους οποιουδήποτε προβληματισμούς τον/την απασχολούν, με το να συζητήσουν ευχάριστες στιγμές ή γεγονότα, με το χαλαρώσουν «ανενόχλητοι» με κοινές δραστηριότητες που ευχαριστούν το ζευγάρι, είναι δυνατό να ενισχύεται περισσότερο η ποιότητα της συζυγικής σχέσης. Γιατί και πώς επιτυγχάνεται αυτό; Ο άνθρωπος έχει έμφυτη την ανάγκη να εξωτερικεύει τα θέματα που τον απασχολούν και συχνά απευθύνεται ενστικτωδώς σε άτομα που πιστεύει ή που περιμένει ότι θα τον ακούσουν. Όταν πρόκειται για υγιή συζυγική σχέση, πολλοί άνθρωποι στρέφονται αυτομάτως στο/η σύζυγό τους. Η θετική ανταπόκριση και η υγιής επικοινωνία μεταξύ των συζύγων συμβάλλει στο να καταλάβει το άτομο που μίλησε ότι ο/η σύζυγός του/της θα είναι υποστηρικτικός/ή μαζί του, γεγονός που αναμένεται ότι θα συμβάλει στη μείωση ενδεχόμενων αρνητικών συναισθημάτων ή δυσφορίας που ενδεχομένως να διακατείχαν το άτομο.
Λόγω του ότι η ιδιωτικότητα φαίνεται ότι είναι σημαντική για το ζευγάρι πώς μπορούν οι γονείς να την «εξασφαλίσουν»; Εφόσον πρόκειται για οριοθέτηση των παιδιών ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της επιβολής. Η επιβολή της οριοθέτησης μπορεί όντως να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Ή ακόμα, είναι σε κάθε περίπτωση ο σωστός τρόπος οριοθέτησης; Η επιβολή της οριοθέτησης σε αρκετές περιπτώσεις συστήνεται να είναι η τελευταία μέθοδος μέσω της οποίας αναμένεται να επιτευχθεί η οριοθέτηση. Με άλλα λόγια, η οριοθέτηση επιβάλλεται εφόσον έχουν εξαντληθεί όλες οι μέθοδοι που αποσκοπούν στην οριοθέτηση.
Στις περιπτώσεις που χρειάζεται η οριοθέτηση στα παιδιά, όπως στο συγκεκριμένο παράδειγμα, τα παιδιά χρειάζεται να εκπαιδεύονται στην οριοθέτηση από νωρίς. Δηλαδή, εξαρχής οι γονείς αποτελούν το πρότυπο προς τα παιδιά όπου στη συγκεκριμένη περίπτωση μέσα από το παράδειγμα των γονέων τα παιδιά θα μιμηθούν τη συμπεριφορά τους. Με πιο απλά λόγια, αν οι γονείς χτυπούν πάντα την πόρτα και περιμένουν τη θετική απάντηση για περάσουν, τότε ευκολότερα τα παιδιά θα χτυπούν πάντα την πόρτα και θα περιμένουν τη θετική απάντηση για να περάσουν. Αν όμως οι γονείς «κατά την κρίση τους» χτυπούν την πόρτα ή/και περιμένουν τη θετική απάντηση για να περάσουν, τότε αυτή η συμπεριφορά μπορεί να «αντιγραφεί» από τα παιδιά τους.
Οι γονείς δεν χρειάζεται να δώσουν κάποια εξήγηση στα παιδιά τους για τη συζυγική ιδιωτικότητά τους. Η συζυγική ιδιωτικότητα αφορά μόνο το ζευγάρι. Αν κάποιες φορές οι γονείς χρειάζεται να κλειδώνουν την πόρτα του δωματίου τους αυτό εναπόκειται στους ίδιους. Χρειάζεται όμως να λάβουν υπόψη ότι τα παιδιά δεν πρέπει να εκτίθενται σε συγκεκριμένα θεάματα, όπως επίσης και το γεγονός οι γονείς να αποσυρθούν ιδιωτικά για κάποιο χρονικό διάστημα δεν θα «εκθέσει» τα παιδιά σε κάποιο κίνδυνο (π.χ. την ώρα που το παιδί κοιμάται να επηρεαστεί λόγω νυχτερινού τρόμου). Μια μορφή «εναλλακτικής λύσης» λύσης θα μπορούσε να είναι η συσκευή της ενδοεπικοινωνίας, όπου αν το παιδί χρειαστεί κάτι, οι γονείς να μπορούν να πηγαίνουν κοντά του. Στην προκειμένη περίπτωση η συσκευή της ενδοεπικοινωνίας αποσκοπεί στην ενημέρωση των γονέων για το πώς είναι τα παιδιά, και όχι στο να αποκτούν «πρόσβαση» τα παιδιά στην ιδιωτικότητα των γονέων.
Ένα επιπλέον ερώτημα που τίθεται είναι αν οι γονείς μπορούν να είναι χαλαροί στην προστασία της συζυγικής τους ιδιωτικότητας αν πιστεύουν ότι τα παιδιά τους έχουν εκπαιδευτεί στο θέμα της οριοθέτησης. Η συζυγική ιδιωτικότητα χρειάζεται να προστατεύεται από το ζευγάρι ανεξαρτήτως της ηλικίας και ωριμότητας των παιδιών, και του κατά πόσον τα παιδιά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εκπαιδευμένα ή όχι στην οριοθέτηση.
Συμπερασματικά, η συζυγική ιδιωτικότητα αφορά αποκλειστικά το ζευγάρι. Οι γονείς μπορούν να οριοθετήσουν τα παιδιά τους σε αυτό το θέμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γονείς δεν θα χρειάζεται να λαμβάνουν και οι ίδιοι «προστατευτικά μέτρα».
Στυλιανός Κωνσταντίνου
Εγγεγραμμένος Κλινικός Ψυχολόγος
[email protected]
Facebook – Instagram: stylianos.constant
Τηλ.: 99 860686
